- Home
- Publicaties
- Olifantenpaadjes in de zorg: migranten en dementie
Olifantenpaadjes in de zorg
Kent u iemand in uw omgeving met dementie? Bij Turkse en Marrokkaanse mantelzorgers roept die vraag weinig reacties op. Maar het woord 'vergeetachtig' levert een reeks voorbeelden en anekdotes op. Spectrum sprak met Turkse en Marokkaanse mantelzorgers in Ede, Culemborg en Tiel.
Voorlichting en activiteiten missen hun doel
De onbekendheid met dementie en de schaamte om erover te praten, maakt dat de gebruikelijke voorlichting niet aankomt bij deze groep ouderen en hun mantelzorgers. Preventieve en ondersteunende activiteiten bereiken hen niet. Soms zijn het kleine dingen waardoor aanbod niet aansluit. Zoals de man die het Nederlands niet meer begrijpt. Hij weigert na de eerste keer pertinent om nog met de regiotaxi te gaan, omdat hij zich schaamt voor de chauffeur die onderweg een praatje met hem wil maken. Pijnlijk is de verpleegkundige die routineus haar vragenlijst afwerkt zonder op te kijken en te polsen of de oude Turkse man tegenover haar die vaag ja knikt, wel begrijpt wat ze vraagt. "We zijn hier in Nederland" is haar reactie als hij dan iets in het Turks vraagt.
Betere verbindingen tussen aanbod en mensen
De mantelzorgers lossen het zelf op, in eigen kring. Zoeken hun eigen weggetjes, olifantenpaadjes om de formele zorg heen. En missen steun en advies die ze goed kunnen gebruiken.
Maar oplossingen hoeven niet ingewikkeld te zijn als we meer verbindingen leggen tussen het bestaande aanbod, moskeeën en migrantenorganisaties en de mensen om wie het gaat. Een laagdrempelige dagbesteding kan ook bij de eigen moskee ingericht worden. Vervoer van mensen kun je ook met elkaar organiseren. Vanwege de vergrijzing richten organisaties vaak de aandacht op jongeren, maar het is ook belangrijk dat ouderen zich welkom en thuis blijven voelen.
-
Thema Diversiteit en inclusie
-
Type Overige
-
Auteur(s) Önder Gürses